sanatveyasam - Ana Sayfa

Evet sırasıdır, ölümden konuşacaktık,
İntiharın ebruli ipliğiyle
Bir düğün gecesinde senin
Yakası işlemeli giysinden.
Kapı kapı dolaşıp, etamin ve goblen
Örtüler satan bohçacı ölümden.
Boynuna taktığın eğri taneli
İki sıra inciden konuşacaktık,
Seni ürküten tren sesinden
Ayı gölgeleyen tekinsiz gecede
Karşımıza apansız çıkıveren
O ihtiyar dilenciden.

Gel ölümden söz etmeden önce
Bir şeyler içelim seninle.
Buğulu bir bardağın içinde,
Buzlu ve limonlu votkayla birlikte
Konuşalım ölümden,
Bir samanyolu olsun masamızın üstünde.
Hadi gel konuşalım,
Sulanmış bir taşlığın serinliğinde.
Akşam sefaları içinde,
Bir masa, birkaç sandalye
Ve ikimiz ölümden konuşalım,
Senin ağzında gül, benimkinde menekşe.

Yarına var mısın söyle?
Doğacak çocuğa, çığlığa, ishak kuşuna,
Rüzgarın savurduğu tohuma,
Kavağın pamuğuna var mısın,
Bir ağacın kavına,
Deri değiştirmesine yılanın,
Kozadan çıkan kelebeğe,
Hatmiye, atkestanesine?
Hadi gel öyleyse ölümden konuşalım.
Belki de tümüyle aykırıdır gerçeğe,
Ama ne olursa olsun biz yine
Ölümden konuşalım seninle

Ölüm de vardır yaşadığımız her şeyde.
Bir bardak çatlarsa durduğu yerde,
Bir aşk ansızın biterse,
Ayna kırılırsa yüzünle birlikte,
Zamanıdır konuşmanın ölümden.
Bir çiçek olağanüstü güzellikte
Açıvermişse bir sabah,
Bir topal aksamadan yürümüşse,
Hadi gel ölümden konuşalım;
Yüzünü al basmış hasetçiden
Ve onun elindeki kuru değnek bile
Filizlenir sevgimizden.
METİN ALTIOK

.

İLENÇ

O vardı…unutulan hayatta

Gün ve gece savrulmuşken yaşanılan rüzgarda

Hayat sorardı en acımasız sorusunu

Sorguya çekilmiş ben’dik korku tapınaklarında

Sustuk ve susmuştuk

İç ezgilerimiz çoğalırken düşlemde

Gece güne sormuştu..

“neden”

Habil ve Kabil kadar karşıt ve vazgeçilmezdi

Aralarında kandaşlık

Gün töreseldi

Gece kural dışı

Sokak kuraldışıya yatkın…

Ötekinin savruk dilindeydi

İlenci…

Gizil bir gülümsemeden gelirdi sokak…

Mağazalarda alışın ve verişin gizli pazarlığı

“neden” anlamazdı ben öteki benin yalnızlığını

yalnızlık, korkaktı..sevmezdi yanındakileri

sevmezdi geceyi gündüze ulamayı

“sevdaysa” meyhane şarkıları kadar trajik

komik ve dramatik yaşamlara demlenirdi gece…

korkuyu büyütürdü kadın en lirik ezgisiyle…

gece ıssızdı gün kalabalık..

kalabalık içinde ıssızdı her geçen soluk.

Ölüme yatkın, hayatla zorunlu bir alışkanlık…

O vardı gecenin kuytusuna…

Işıklara boğulmuş sokağa inat

Karanlıktı, karardı…

Erinç Büyükaşık

DÜNYA VE KIRGIZ EDEBİYATI'NIN USTASI..
Selvi Boylum Al Yazmalım, Elveda Gülsarı, Cemile'nin usta kalemi Cengiz Aytmatov'u yitirdik...Saygıyla anıyoruz...

Biten bir aşkı ne anlatabilir en güzel yerinde

Koklarken bir çiçeği araba egzozunun

Soluksuz bırakması mı romantik bir kentsoyluyu

Yoksa olgunlaşmaya başlarken bir meyvenin

Doluya tutulması mı? Yanıtsız kalıyor tüm sorular

Oysa hayat yanıtlar elbet sorularımızı dememiş miydim

Acemi yüreğimle? Nerde şiirler yeşerttiğim ahmak

İyimserliğimin bahçesi? Kararlılığım labirente ne çabuk

Dönüşüverdi birden? Umudun ve erincin simgesi kuşlar

Birbir bizi terk ederken. Yaşatmak ta nesi tükenmeye yüz tutmuş

Kötürüm bir sevgiyi. Özlemlerin telefon mesajlarına sığdırıldığı

Bir çağda kendine özgü duyarlılıklar diriltilebilir mi?

Teker teker dökülüyor inandığımız değerlerin sıvaları.

Burdan bir günışığı çıkartılabilir mi söyle? Sen bile inanmazken

Denizlerimin okyanuslarına karışabileceğine , akıntıyı kendi

Sularıma yöneltmek en iyisi.

Ve yitivermek kentin çıkmaz sokaklarında

Düşüvermek yalnızlığın gayya kuyusuna…….

Utkun BÜYÜKAŞIK
Ocak-2006/İZMİR

  “Şiir sıradan bir dil değildir. "Şiir" düzyazıya çevrilemeyen dildir.”
        Ahmet Haşim

Düzyazı

Seni Özlüyorum lakin şimdi
O tanımadıklarımdan daha fazla değil
Onları senin yüzlerine sıralayarak
yarattım ben

Dünya içre dünyalardı
(Her kral, servetince bir adada hüküm sürerdi
ve kazazedeler de tutarlardı sahil illerini)

Şimdi seni özlüyorum lakin
Tıpkı o tanımadiklarım gibi
Onların telaşında hep senin yüzün
Hayal alemine attım seni boş yere
Omzumun üstünden bakıp hiçe saydım.

(Vesta rahibeleri uğurlarlar Pasifik'e
Tüter buğusu Ardınca müminlerin
Yastığını ıslatan bir mongol gibi
salya akıtır okyanus
Topak topak leşler ve kıllar tuzdan bir olukta
Poseidon'a söver bir fiil)
        Michel Deguy

Bir
şiir yalnız o şiire giren değil, bir de girmeyen sözcüklerden meydana
gelir.”
Salâh Birsel

IRMAĞIN UYKUSU

Sesi kendine tutsak bir ırmak
çağlıyor yürekte
ıssız ülkeler
yoksul kentler
inşa ediyor
tendeki ölüm
ben dingin bir dirime
uladım şarkımı
korku tapınaklarını var ediyor
yapıcılar
çığlık çığlığa
düş imgemde
"yapıcılar türkü söylüyor"
dayanışmanın türküsü
ya da yok oluşa inat ezgiler

içimdeki şehirdir
isyanda doludizgin
umut..ummak..unutmak
ıssız limanından uzaktır şimdi
gayri terk etmededir gemileri
fırtına yoldaş
içimdeki atlı
uyandırır beni
esrik türküsünde
çağırırır bedenimi

Ben ki çoğul dirimlere adadım ezgimi
yalnız, korkak aşklar ırmağından geçerken tinim

Ben ki kentsoylu bir trajediyi kutsadım
ölgün uykularımda
sıyrılmaktadır hayat "ben"in tapınağında
kalabalık şehrin
ses ırmağında çağlamaktadır sesim..

Erinç Büyükaşık

"Ben kendi payıma bir iki iyice şiir yazdımsa, bunların tümünün içeriğini önceden iyice pişirdim. Sonra en uygun biçimlerini, ne çeşit uyakla (kafiye ile), ne çeşit ölçü ile yazılabileceğini, boyutunun aşağı yukarı ne olabileceğini, dilinin edasını, çeşnisini, peşinen kestirmeye çalıştım. Yani çok
zahmetli bir çalışmadan sonra işe koyuldum."
Nazım Hikmet Ran

MENDİLİMDE KAN SESLERİ

Her yere yetişilir
Hiçbir şeye geç kalınmaz ama
Çocuğum beni bağışla
Ahmet Abi sen de bağışla
Boynu bükük duruyorsam eğer
İçimden öyle geldiği için değil
Ama hiç değil
Ah güzel Ahmet abim benim
İnsan yaşadığı yere benzer
O yerin suyuna, o yerin toprağına benzer
Suyunda yüzen balığa
Toprağını iten çiçeğe
Dağlarının, tepelerinin dumanlı eğimine
Konyanın beyaz
Antebin kırmızı düzlüğüne benzer
Göğüne benzer ki gözyaşları mavidir
Denize benzer ki dalgalıdır bakışları
Evlerine, sokaklarına, köşebaşlarına
Öylesine benzer ki
Ve avlularına
(Bir kuyu halkasıyla sıkıştırılmıştır kalbi)
Ve sözlerine
(Yani bir cep aynası alım-satımına belki)
Ve bir gün birinin adres sormasına benzer
Sorarken sorarken üzünçlü bir görüntüsüne
Camcının cam kesmesine, dülgerin rende tutmasına
Öyle bir cıgara yakımına, birinin gazoz açmasına
Minibüslerine, gecekondularına
Hasretine, yalanına benzer
Anısı işsizliktir
Acısı bilincidir
Bıçağı gözyaşlarıdır kurumakta olan
Gülemiyorsun ya, gülmek
Bir halk gülüyorsa gülmektir
Ne kadar benziyoruz Türkiye'ye Ahmet Abi.
Bir güzel kadeh tutuşun vardı eskiden
Dirseğin iskemleye dayalı
-- Bir vakitler gökyüzüne dayalı, derdim ben --
Cıgara paketinde yazılar resimler
Resimler: cezaevleri
Resimler: özlem
Resimler: eskidenberi
Ve bir kaşın yukarı kalkık
Sevmen acele
Dostluğun çabuk
Bakıyorum da simdi
O kadeh bir küfür gibi duruyor elinde.
Ve zaman dediğimiz nedir ki Ahmet Abi
Biz eskiden seninle
İstasyonları dolaşırdık bir bir
O zamanlar Malatya kokardı istasyonlar
Nazilli kokardı
Ve yağmurdan ıslandıkça Edirne postası
Kıl gibi ince İstanbul yağmurunun altında
Esmer bir kadın sevmiş gibi olurdun sen
Kadının ütülü patiskalardan bir teni
Upuzun boynu
Kirpikleri
Ve sana Ahmet Abi
uzaktan uzaktan domates peynir keserdi sanki
Sofranı kurardı
Elini bir suya koyar gibi kalbinden akana koyardı
Cezaevlerine düşsen cıgaranı getirirdi
Çocuklar doğururdu
Ve o çocukların dünyayı düzeltecek ellerini işlerdi bir dantel gibi
O çocuklar büyüyecek
O çocuklar büyüyecek
O çocuklar...
Bilmezlikten gelme Ahmet Abi
Umudu dürt
Umutsuzluğu yatıştır
Diyeceğim şu ki
Yok olan bir şeylere benzerdi o zaman trenler
Oysa o kadar kullanışlı ki şimdi
Hayalsiz yaşıyoruz nerdeyse
Çocuklar, kadınlar, erkekler
Trenler tıklım tıklım
Trenler cepheye giden trenler gibi
İşçiler
Almanya yolcusu işçiler
Kadınlar
Kimi yolcu, kimi gurbet bekçisi
Ellerinde bavullar, fileler
Kolonyalar, su şişeleri, paketler
Onlar ki, hepsi
Bir tutsak ağaç gibi yanlış yerlere büyüyenler
Ah güzel Ahmet Abim benim
Gördün mü bak
Dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi istasyonlar
Ve dağılmış pazar yerlerine memleket
Gelmiyor içimden hüzünlenmek bile
Gelse de
Öyle sürekli değil
Bir caz müziği gibi gelip geçiyor hüzün
O kadar çabuk
O kadar kısa
İşte o kadar.

Ahmet Abi, güzelim, bir mendil niye kanar
Diş değil, tırnak değil, bir mendil niye kanar
Mendilimde kan sesleri.

                    Edip CANSEVER

ÜŞÜME

Üşüyorum dokunma yüreğime

Kış kıyamet ölüm kokusu sindi sokağıma

Yüreğim bir tipi, kara gömülmüş suçluluk

Geçmişini yitirmiş eski bir yolculukta

Üşüyorum dokunma bedenime

Tensel yakarışların ölüm çığlığı benimkisi

Issız kalan şehirlerin bir hikaye anlatıcısı

Kimi zaman Leyla kimi zaman Mecnun

Kalbimin gayya kuyusu

Üşüyorum dokunma gözlerime

Görmekten korkar oldu

İçimdeki titrek güvercin

Kanat çırpışında tipiye yenik düşüyor

Ölümcül uykusu

Üşüyorum arama gizlerini

suç ortağı öykülerimde

Ben kendinden bile uzak bir yaşama adres verdim

Geleceğin bahar düşlerini

Mecnun’ken uzak çöllerde yitirdim

Tenin tutsak yazgısını

Üşüyorum tut ellerimi…

Erinç BÜYÜKAŞIK

SENİ ANLATABİLMEK

Saçlarıma dolanan aydınlığımsın

Somutlaştıramadığım tek imgemsin

Şiirde anlattıkça eksilen tek anlam

Hala bıraktığım gibi misin

Eksileceğinden korktuğum için seni hissettiğim gibi anlatamadım kimselere. Seni hep yüreğimde sakladım.

Öyle ağırım ki kendime

Sen benden gittin gideli

Tenim küs olmuş tenime

Sen benden gittin gideli.

Seni öyle sevdim ki… seni öyle sevdim ki; yokluğun ölümüm oldu. Hayata dönebilmem için senden vazgeçmeliydim. Buna rağmen ben ne senden ne de yaşamaktan vazgeçtim.

Sen benim varlığımın tek nedeniydin. Beni ben yapan sendin. Senden vazgeçemedim. Senden vazgeçseydim kendimden vazgeçmiş olacaktım. İşte bu yüzden ne senden vazgeçtim ne de kendimden.

Bir daha benim olmayacağını biliyordum. Ama ben seni yüreğimde hissetmekten vazgeçmedim. Sen istiyorsun diye senden vazgeçemezdim. Eğer vazgeçseydim; sevgime ihanet etmiş olurdum. Sevgime ihanet etseydim, kendime ihanet etmiş olurdum ve bu da yaşadığım sürece yüreğimi acıtırdı.

Yüreğimin acımasını hiç istemedim. Seninkini de acıtmayı istemedim. Acıtan taraf hep sen oldun. Acıtmayı sevdin. Bu sefer, bu yaptığının bizden neler götüreceğini düşünmedin.

Bizi tükettin. İnsanlığımızı tükettin. Sevdamızı tükettin. Ama bunları sen sadece kendinde yaptın. Bende tükenen bir şey olmadı. Sen ‘ tükendi sevdam’ demeyi tercih ettin, bense buna hep karşı koydum. Her zaman ‘ terk etmedi sevdan beni’ demekten gurur duydum. Çünkü; sevgime ihanet etmedim.

‘gözlerin gözlerime değdiğinde

Felaketim olurdu ağlardım.’

Gözlerine bakmaktan korktum. Gözlerin doğruyu söylerken, dilin yalan söylüyordu. Gözlerine bakamadım gerçeklerden korktuğum için.

Şimdi ise sensizim. Artık ne gerçekleri görmekten korktuğum gözlerin var, ne de sen ömrüm dediğim. Ben şimdi sensizim, sense ellerlesin.

‘seni anlatabilsem seni

Yokluğun cehennemin öbür adıdır

Üşüyorum

Kapama gözlerini’

Aylin İMRE

ŞEHİRDİR

gecenin ışıklarına sığındı çocuk

soğuk kardeşti esen yele

ışıklara bürünmüş bir şehirdi ölüm

koca şehir

yedi tepe

karanlıkta yankısını bulur keder

ışıktır yoksulluğu gizleyen gece vakti

şehir ölüme kardeş türküsünü söyler

ayazında şubatın

kaybolmuştur “ben” uzak şehrin anılarında

hoyrattır dün, güzel anımsanır..

imgesini dinlendirir yedi tepenin ölüm kondularında

seslenir koca şehir

yedi tepe

tarihini unutmuş çoktan

hayat kondulara sığınmış bir umut

yankılanır

uysal, korkak

sığıntı zamanlarında sokağın

ses verir

im’lenir

koca şehir

yedi tepe

ulanır sesi

karadeniz’e…

bir vapur geçer Bogaziçi’nden

nazım’dır soluk soluğa

varna’ya doğru..

çocuk yoksul ve yoksun gecesinde

yetişir şubatın ayazına

yalnızlığında ulanır uykusuz

tophane’nin karanlık sokaklarında

şairler ses verir düşlerine

unutmuştur şehir düne dair öyküsünü

bugün unutkandır

unutmaya meyilli

savrukça tutunur akan zamana

evlerdir gizil düşmanları sevdanın

gizli sevdaların arsız anlatıcıları oluverir

an be an

im verir

imlenir

koca şehir…

uzaktır çocukluk

başka şehirlere gizlenir

çoğul yalnızlığında kondular

yoksulluğa ışık verir

şehirdir öyküsüne gizlenir

aslında her şehir utangaç bir çocuktur

gizlenir
seslenir

kirlenir…

Erinç Büyükaşık

KATLEDİLMESİNİN BİRİNCİ YILINDA
HRANT DİNK'İ ANIYORUZ

UMUT

Acılardan sağılan dirençtir damla damla

kurumuş toprağa düşen ilk yağmur

gökyüzünü süsleyen ürkek güvercindir

öbek öbek bulutların ötesinde.

Karanlığı aydınlığa dönüştüren

simyadır ısıtır üşüyen yürekleri

yüz binlerin sessiz haykırışıdır

akıp giden kışların ortasında.

Kurumuş defnenin gövermesi ansızın

yine derin bir yitimi uğurlayan

bütün renklerin dimDink duruşudur

daracık günlerin sultasında.

Yüreklerden dize dize kopan

sımsıcak ezgidir bu,ağıt değil

inanç dolu,inat dolu

yaşamın sıfır noktasında

Selman BÜYÜKAŞIK

AĞIT

Billur'a

Bir felaketi bölüştük seninle

Beklenmeyen ölüm sana düştü-korkunç!

O tüketen yalnızlık bana

Artık sen yoksun sevgilim ,yani hiç

'Ve hiçbir şey hiçten daha gerçek değildir' *

Şimdi bütün akşamlarda hüznüm var

Bir felaketi bölüştük seninle

Ansızın,bir şimşek yalımı

Ölüm sana düştü -ne acı !

Süreğen bir suçluluk bana

Ellerin vardı arkadaşım

Dudakların beni çoğaltan

İşte uzandığın divan,şimdi soğuk

İşte renk verdiğin andaç örtüler

Ben nasıl nasıl dururum burada

Kokunun sindiği her eşya seni sorar

Bir felaketi bölüştük seninle

Hiç düşünmediğimiz

Ölüm sana düştü-haksızlık !

Bana soğuk bir bozkır gecesi

Ah,yaşam renkli bir alışkanlıktı yanında

Oysa şimdi kapıyı her çalışımda

O lime lime eden düş kırıklığı

Ölümün en erken ölümdür

Sevgilim,acıların sultasında

Şimdi tek sığınağım:anılar!..

*M.Cevdet Anday

Selman BÜYÜKAŞIK

TÜRKİYE: ÜZGÜN YURDUM GÜZEL YURDUM

Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum
Boynu bükük ay çiçegi
Siirin ve askin gelecegi

Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum
Dag rüzgari, portakal bali
Alçak gönüllü, hünerli, sevdali

Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum
Yazgisi kara yazilmis gelin
Kurumus sütü memelerinin

Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum
Harli bir ates gibi derinde yanan
Haramilerin elinde bulunan

Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum
Güngörmüs, bilge topragim
Yunus, Pir Sultan ve Nazim

Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum
Bozlat, agit, halay ve zeybek
Dumani üstünde ekmek

Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum
Yüzü kiris kiris anam
Aglayan narim, gülen ayvam

Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum
Asmalarin üstünde gün isigi
En güzel gelecegin yakisigi

Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum
Zinciri altinda kimildayan
Bitecek sanildigi yerde baslayan

ATAOL BEHRAMOGLU

İlimsiz
şiir, harcı ve hesabı olmayan duvar gibidir.”
Fuzûli

arkadaş z. özger'in dizelerine
siz de bir kulak verin..
SEVDADIR

Göğü kucaklayıp getirdim sana
kokla
açılırsın

solmuşsun
benzin sararmış
yorgun bir işçinin yüzüne benziyor yüzün
öyle bükük bakma bana

çam kolonyası getirdim sana
kentli dağlıların haklı sevdasını
bolu ormanlarından çarpan bir koku
sanki köroğlunun ter kokusu
aman kokusu, billah kokusu
canlarım, canım benim

üzme kendini bu kadar
sana umudu öğretmeyenlerin suçu mu var
bak yer yüzü ne kadar geniş
ne kadar dar

Dur
akıtma gönlüm yaşını
gözünden öpecek bir yer bırak
oy bana en yakın
bana en uzak
sevgili yar
Hasretine vur beni

Giyecek çamaşır getirdim sana
adettir diye değil, sevdim diyedir
bağişla, eski biraz
bedenim uygundur diye bedenine
elimle yıkadım, ütüledim
elma ağacında kuruttum

Günler sarmal bir yay gibi
bunu unutma
Bahar annemizin yemenisindeki solgun çiçektir
bunu unutma
Seni ben her yerinden öperim
beni unutma

kadere inansaydım
sana inanırdım
Düşürmem sigaramın ucundaki külü ben

öyle kırık bakma bana
Caddeler nasıl da genişliyor
sana bunu söyleyecektim
Bileyli bir makas vardı yanımda
sana bunu söyleyecektim
Hadi kes büyüyen tırnaklarındaki kiri
sana bunu...
Oyy nasıl söyleyebilirim
deliren sevdamızın kısrak huyunu

Elimi tut
tuttururlar, o kadarına izin verirler
kahreden bir ayrılığın çılgınlığı değil bu
Bir isyanın kelepçeleşmiş resmidir parmaklarımız

sen içerde
Ben dışarda...
Oyyy mahpusluk mahpusluk...

(Şubat 1973 - Yansıma sa. 18

bazı gecelerin sabahı yoktur
yalnızca karanlık olarak kalırlar

bazı ayrılıkların dönüşü olmaz
giden gider
borçlarıyla yaşar kalanlar

geleceği yoktur bazı kalplerin
aşk uğramaz onlara bir daha
tek bir hatırayla yaşlanırlar

bazı pişmanlıklar uzun sürer
zamana yayılırlar

kendinden kaçanlara
saklanacak yer kalmaz dünyada
gün gelir kendileriyle tanışırlar
asıl yalnızlık o zaman başlar
hayata geç kalmıştır kendine geç kalan
şairin dediği gibi
bir daha yaşamak zorunda kalır
geçmişi anlamayan

bazı geceler
bazı insanlar
bazı yerlerde
sahiden karşılaşırlar
bazı insanlar bazı aşklar bazı şarkılar
bu yüzden unutulmazlar
bazı hayatlar hayal tutmazlar
bu yüzden
bazı bazı bazı
çabuk yaşayıp
ansızın kaybolmalar
bazı bazı bazı
murathan mungan

ÇOĞALMA

Çoğaltıyorum kendimi

Esrik kahkahalar
Martıların çığlığında

Ve tanrı kendini bir kadının bedenine sunuyor.

Gecenin kıyısında sürüyorum yılların ak saçlı izlerini
Bir başlangıç
Bir bitiş

Soğuk buzlu camlarda kalır
Ellerim:
Köşe başlarında bekleyen
Titrek lambalar

Yolların ardında bıraktığım
Gözlerim
İsa bedeninde
Çarmıhta
Bir soba deliğinden fışkırıyorum

Siliniyor
Küçülüyor
Küçülüyor
Toz oluyor gölgeler
ulaş yıldırım

DON KİŞOT

Ölümsüz gençliğin şövalyesi,
ellisinde uydu yüreğinde çarpan aklına,
bir Temmuz sabahı fethine çıktı
güzelin, doğrunun ve haklının :
önünde mağrur, aptal devleriyle dünya,
altında mahzun, fakat kahraman Rosinant'ı.
Bilirim,
hele bir düşmeyegör hasretin hâlisine,
hele bir de tam okka dört yüz dirhemse yürek,
yolu yok, Don Kişot'um benim, yolu yok,
yeldeğirmenleriyle dövüşülecek.

Haklısın, elbette senin Dülsinya'ndır en güzel kadını yeryüzünün,
sen, elbette bezirgânların suratına haykıracaksın bunu,
alaşağı edecekler seni
bir temiz pataklayacaklar.
Fakat sen, yenilmez şövalyesi susuzluğumuzun,
sen, bir alev gibi yanmakta devam edeceksin
ağır, demir kabuğunun içinde
ve Dülsinya bir kat daha güzelleşecek...

NAZIM HİKMET
(1947)

Ölü Şehirlere Dair

Kondularda yaşandı geçmişlerimiz
Her anı yeni bir kesite gebe
Sessiz, ölüme yakışır çığlıklar,
Bilirim ki dingin geçer ölüler
Yaşamın varoşlarından
Bir çocuk oyunu
Gizlenir yoksul düşlerimize
Kaçışır sokağın darlığı
evrenin geniş soluklanımlarından
kentin yazgısında
yazılır:
kentin orta yeri
ölü evi
umarsız bekleriz
insanlık muştusunu
ve sessizce ağlar
köşelerine sinmiş yoksul şehirler
günbegün yıkık kondularda
şimdi bir ölü yaşar
omuzların üzerinde

( 6-12-1999 )

Erinç Büyükaşık

Yolculuk

kentlere yolculuk yapan
göçebelerden kalır
bu yara.
belli ki umarsız bir
seviye gizlenmiş
ağlamakta ıssız çocuk
sokağın yıpranmış tarihine
inat
savruluyor geçen sonbaharda
kent koca bir ölümü
besliyor
ölüm ki yürekli bir söylence
bu güne inat
yaşam yoldaşı
sevdaya dair
bir masal kalıyor geriye!

Erinç BÜYÜKAŞIK
Nisan 2001- İstanbul

SÜRGÜN ÜLKEDEN BAŞKENTLER BAŞKENTİNE -2

Senin kalbinden sürgün oldum ilkin
Bütün sürgünlüklerim bir bakıma bu sürgünün bir süreği
Bütün törenlerin şölenlerin ayinlerin yortuların dışında
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Uzatma dünya sürgünümü benim
Güneşi bahardan koparıp
Aşkın bu en onulmazından koparıp
Bir toz bulutu gibi
Savuran yüreğime

Ah uzatma dünya sürgünümü benim
Nice yorulduğum ayakkabılarımdan değil
Ayaklarımdan belli
Lambalar eğri
Aynalar akrep meleği
Zaman çarpılmış atın son hayali
Ev miras değil mirasın hayaleti
Ey gönlümün doğurduğu
Büyüttüğü emzirdiği
Kuş tüyünden
Ve kuş sütünden
Geceler ve gündüzlerde
İnsanlığa anıt gibi yükselttiği
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Bütün şiirlerde söylediğim sensin
Şuna dedimse sen Leyla dedimse sensin
Seni saklamak için görüntülerinden faydalandım Salome'nin Belkıs'ın
Boşunaydı saklamaya çalışmam öylesine aşikarsın bellisin
Kuşlar uçar senin gönlünü taklit için
Ellerinden devşirir bahar çiçeklerini
Deniz gözlerinden alır sonsuzluğun haberini
Ey gönüllerin en yumuşağı en derini
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Yıllar geçti sapan olumsuz iz bıraktı toprakta
Yıldızlara uzanıp hep seni sordum gece yarılarında
Çatı katlarında bodrum katlarında
Gölgendi gecemi aydınlatan eşsiz lamba
Hep Kanlıca'da Emirgan'da
Kandilli'nin kurşuni şafaklarında
Seninle söyleşip durdum bir ömrün baharında yazında
Şimdi onun birdenbire gelen sonbaharında
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Ey çağdaş Kudüs (Meryem)
Ey sırrını gönlünde taşıyan Mısır (Züleyha)
Ey ipeklere yumuşaklık bağışlayan merhametin kalbi
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Dağların yıkılışını gördüm bir Venüs bardağında
Köle gibi satıldım pazarlar pazarında
Güneşin sarardığını gördüm Konstantin duvarında
Senin hayallerinle yandım düşlerin civarında
Gölgendi yansıyıp duran bengisu pınarında
Ölüm düşüncesinin beni sardığı şu anda
Verilmemiş hesapların korkusuyla
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Ülkendeki kuşlardan ne haber vardır
Mezarlardan bile yükselen bir bahar vardır
Aşk celladından ne çıkar madem ki yar vardır
Yoktan da vardan da ötede bir Var vardır
Hep suç bende değil beni yakıp yıkan bir nazar vardır
O şarkıya özenip söylenecek mısralar vardır
Sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır

Ne yapsalar boş göklerden gelen bir karar vardır
Gün batsa ne olur geceyi onaran bir mimar vardır
Yanmışsam külümden yapılan bir hisar vardır
Yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır
Sırların sırrına ermek için sende anahtar vardır
Göğsünde sürgününü geri çağıran bir damar vardır
Senden ümit kesmem kalbinde merhamet adlı bir çınar vardır
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili

SEZAİ KARAKOÇ

kanlı karasal iklim

bir turna sürüsüydüler
kondular madımak'ın üstüne
o turnalar ki yurdun
her ikliminde yangın
her ikliminde mazlum ve madun.
gelmişlerdi bu iklime
sevgiyi, hoşgörüyü paylaşmak için

o turnalar ki yurdun her iklimine alışıktırlar
ancak kanlı karasal iklimde en zayıf yönlerinden vurdular.
çalışmıştı derslerine iklimler turnaların siluetini çalacaklar
onları zümrüt-ü anka olmak zorunda bıraktılar.

o turnalar ki toplum adına öncüldürler
ve gelecek yeni turnalar onları küllerinden yarattılar.

D. TURGUT
temmuz'03, Istanbul

kültür güncesi

gündelik yaşamın kent güncesi

Hayat bir sahnedir
Sanat hayatın başka bir yorumudur.İnsanın insanı insanca kavradığı bir dünya sunar önümüze..

yeni dönemde daha zengin bir içerikle sitemiz güncellenecektir. Sitemizde sizlerin de yazılarının yer alması için yenibirsehir@hotmail.com adresine yazılarınızı bekliyoruz.

Bugün 1 ziyaretçi (8 klik) burdaydı! Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?

Ücretsiz kaydol